Een weekend jeugdhandbal

Afgelopen weekend stond voor ons gezin bol van het handbal, op zich niet bijzonder, maar het aantal wedstrijden was wel wat ongewoon en ons dieseltje heeft weer goede diensten bewezen.

Het begon vrijdagavond in de Asterlo met een inhaalwedstrijd van Snelwiek D1 tegen de D1 van Savosa.  De wedstrijd begon met goed spel van onze jongens, maar werd algaande wat rommeliger. Niet dat op enig moment de winst in gevaar kwam, maar het spel van Snelwiek kon beter. Eindstand 32-16.

Zaterdag 21 maart waren we alweer vroeg uit de veren voor de training van groep jong bij de HSR. Nadat ook ondergetekende met behulp van koffie wat wakkerder was geworden, kwam zoon nummer twee de Haastrecht binnengestapt vergezeld van teamgenoot, want om 10.50 uur stond er een wedstrijd van JB2 tegen JB1 Roda ’70  gepland. Met behulp van ons nagivatiesysteem was dat eenvoudig te vinden. De wedstrijd – bekeken door een aantal ouders – was een matte aangelegenheid. Ik heb het JB 2-team nog niet veel zien spelen, maar mij werd verzekerd dat deze ploeg toch echt wel beter kon.  Er was veel balverlies en ook de verdediging was niet waterdicht. Roda bezat een goede schutter en ook in de rechterhoek stond een speler die  kon scoren. In de rust was er nog hoop (13-9 achter), maar in de tweede helft zette Roda goed door (29-17). Het was natuurlijk niet alleen kommer en kwel en er waren zeker leuke acties te zien, maar het spel  - geleid door 2 (!) scheidsrechters – had weinig schwung. De wedstrijd werd toch gezellig afgesloten in de kantine met een tractatie van Frank vanwege een gescoord 30ste doelpunt in een
vorige wedstrijd

Na een paar boodschappen in een nabije supermarkt (sportende jongens hebben nu eenmaal krachtvoer nodig) reden we door naar Barendrecht alwaar de jongste zoon opnieuw met de D1 tegen Savosa ging spelen. Eerst Bram en Tim op de trein gezet richting het Brabantse land en daarna door naar de Wionhal, waar nog geen Snelwiekers te bespeuren waren (we waren er dan ook vrij vroeg ), maar waar wel een aantal HSR-spelers/-speelsters uit de jongste groep rondliep.  Zoon Felix was dan ook heel snel “verdwenen” om te gaan ballen.

Om ca. half drie begon de wedstrijd (ook hier 2 scheidsrechters die de wedstrijd goed leidden). Het team, aangevuld met Dafne en Romée, begon redelijk rustig hoewel turbo Yannick 3x via een break scoorde (na mooie lange passes vanuit eigen helft). In het Savosadoel  stond een andere keeper dan de dag ervoor, een meisje uit de D-jeugd, dat prima stond te keepen met uitstekende reddingen waardoor het lastiger scoren was dan de avond ervoor. Toch vielen er meer dan voldoende doelpunten voor Snelwiek dat dit keer de duidelijk opdracht had gekregen om beter te verdedigen: snel aanschuiven, eerder uitstappen maar daarna wel je medespeler helpen als de bal doorgespeeld wordt. Deze aanwijzingen werden in het algemeen goed opgevolgd waardoor er minder doelpunten vielen aan de kant van Savosa, dat toch een behoorlijk aantal grote jongens in het veld had staan. Ik heb genoten van deze wedstrijd, niet omdat de uitslag in het voordeel van Snelwiek uitviel (7-27), maar omdat de jongens – en meiden! – leuk spel lieten zien met mooie aanvallen en een lekker felle verdediging.

Zondag stond natuurlijk opnieuw in het teken van handbal. We konden wel uitslapen en om omgeveer kwart voor één zaten we in de Asterlo, want de D-meisjes van Snelwiek vierden hun kampioenschap met een wedstrijd tegen Conventus. Onder het oog van een goed gevulde tribune – leuk om te zien dat vele D-jongens ook waren gekomen om de meisjes aan te moedigen -  ging het team, aangevuld met twee E-speelsters (Amara en Angelina) voortvarend van start. Conventus had weinig in te brengen met een coach die vooral oog had voor de negatieve aspecten van haar speelsters. Ze had duidelijk niet begrepen dat spelplezier niet afhankelijk hoeft te zijn van het al dan niet winnen van een wedstrijd. Aan de kant van Snelwiek was er duidelijk wel sprake van spelplezier en ook van leuk handbal waarbij alle speelsters hun eigen succesmomenten hadden. Karin maakte het dertigste doelpunt (ze kwam daar achter toen het publiek “taart!” riep ☺)
en onder leiding van Niels en Michelle werd het uiteindelijk 34-8, een uitslag die aangeeft dat de Snelwiekmeisjes absoluut verdiend kampioen zijn geworden. Gefeliciteerd!
Angelique had een prachtige blauw-witte taart gebakken en alle meisjes kregen een tasje met wat lekkers erin wat het kampioenschap nog eens extra leuk maakt.  

Na deze wedstrijd volgde een herenwedstrijd, Snelwiek 1 tegen White Demons 1. Ik heb eerlijk gezegd weinig meegekregen van deze wedstrijd (sorry!) maar wel gezien dat de winst uiteindelijk naar Snelwiek ging (30-27).

De laatste handbalwedstrijd waarvoor we naar de Asterlo waren gekomen was de wedstrijd van jongens B1 tegen Achilles B1. De scheidsrechters waren blijkbaar niet op komen draven, maar Maurice was gelukkig bereid om te gaan fluiten, wat hij overigens uitstekend deed. Het was een stevige pot, die volgens mij nergens onsportief werd maar waarin wel een behoorlijk aantal terechte pingels werd gegeven (zeven voor Achilles en drie voor Snelwiek).
Ik vond dat onze jongens goed speelden. En hoewel de kwaliteit van deze tegenstander niet te vergelijken valt met kampioensploeg  Internos was er wel een groot verschil in het spel van Snelwiek in vergelijking met vorige week: er werd gepraat in de verdediging, er was veel minder onnodig balverlies, de keepers verrichtten goed werk en er was variatie in de doelpunten  - op snelheid passeren (Nillson!), mooie doelpunten uit de hoeken (Nick, Bram), in de tweede helft de cirkel kunnen vinden met doelpunten als resultaat (Boy), onverwachte schoten vanuit het midden (Timo),  geslaagde breaks (Mike), goede sprongschoten en gebruikmaken van de ruimte aan de cirkel (Jorne, Mike), een vliegertje dat ik gemist heb (mea culpa, mea culpa, Bram) en benutte strafworpen (Tim, Boy). Ook in ondertal  (Sven, Tim op de bank met 2 minuten) werd er door Snelwiek gescoord. Er was sprake van collectief spel en  spelplezier. Einstand zeer verdiend in het voordeel van Snelwiek 35-23.
Een gezellig en grotendeels succesvol handbalweekend was voor ons ten einde. Dinsdag weer trainen maar eerst terug naar huis, waar voor de beide zoons nog wat huiswerk lag te wachten.

Karin