Verslag dames 2

Drechtsteden – Feyenoord Handbal

Voorbereidingen voor de wedstrijd begonnen al de avond ervoor. In de groepsapp werd heen en weer geappt over verkoudheid hier en niet lekker voelen daar. De ene zieke na de andere meldde zich aan. Het heerst. Het werd al snel duidelijk dat de beoogde coach hoogstwaarschijnlijk zou moeten spelen om in ieder geval met voldoende wissels te kunnen starten. 

10:15 uur handballen in Dordrecht, dus vroeg de veren uit. Voor sommigen wat vroeger dan anderen. Zo moest Annet uit Hoofddorp komen en dropte Richelle eerst haar kids bij haar moeder, want vriendlief had net de nacht gehad. Marjolein had geen opvang. De meisjes lagen nog heerlijk te slapen en na een briefje op de tafel gelegd te hebben met de tekst dat mamma was handballen werd ze opgehaald. Adinda, Kelly, Esmee en Donna hadden hun familie meegenomen en we werden ook nog verrast door Rowan en Zoey in hun Feyenoord trainingspak. 

Het was inderdaad fijn dat de coach haar spullen mee had genomen. Nicolien nam haar plaats in en Johan hield toezicht vanaf de andere kant van het veld. Met drie wissels op de bank gingen we van start. Als eerst Lianne in het doel. Op zich ging het oké, maar vanuit het midden wist Drechtsteden steeds scherpe ballen te gooien. We wisselden de verdediging om, de lange meiden in het midden en de kleintjes gingen meer aan de zijkant staan. Dat hielp. Tweede helft ging het verdedigen nog beter doordat Donna midvoor ging staan, afgewisseld met Adinda. De pitbulls van het team deden het perfect.

Aanvallend waren het vooral Renee, Kelly en Jacky die het wisten af te maken. Jacky met die lange armen vanuit de hoek en Renee en Kelly vanaf de opbouw. Halverwege de wedstrijd hadden Kelly en Elke nog een geweldige 1 – 2 die eindigde in het mooiste doelpunt van het jaar. Haar hele carrière had Elke hierop gewacht, maar nu ze de 53  gepasseerd is het haar gelukt: ze scoorde met een vliegertje. Ja, ik schrijf het nog een keer: Elke scoorde met een vliegertje. Het was als in een droom, alles klopte vertelde ze later aan NOS-sport…. Euh. Nou ja, Richard zag het in ieder geval en die appte het door naar Robert, die het wel cool vond. Richard appte het ook naar Daan, maar die reageerde als zoon van de doelpuntenmaakster wat minder enthousiast. Tja moeders van een ander zijn altijd leuker dan je eigen moeder. Het mocht de pret niet drukken hoor. De wedstrijd werd gewonnen met 25-27.  Esmee was niet helemaal fris en fruitig, maar toch heeft ze de wedstrijd uitgespeeld en we hebben ook met z’n allen de superhete douche overleefd. Sommigen wisten zelfs hun haren te wassen met dat hete water. Al met al een fijne ochtend die eindigde in een drankje na de wedstrijd en de opmerking in de auto: toch wel fijn dat we zo vroeg speelden. Dan hebben we nog wat aan onze dag. 

Op naar de volgende wedstrijd!