Na een bijzondere start van het seizoen stond voor dames 2 afgelopen zaterdag de vijfde wedstrijd van de competitie op het programma. Op zaterdagavond spelen, dat zijn velen van ons niet (meer) gewend. Sommigen hadden moeite gehad om de dag door te komen, anderen waren pas net wakker (hè, Marij?). En dan ook nog eens in Rijpwetering, op zo’n 50 minuten rijden vanaf Zuid. Gelukkig woont Kiek, een goede vriendin van onze Marjolein, op nog geen 5 minuten van de sporthal van Roac in een prachtige woonboot aan het water en mochten we daar eerst acclimatiseren en heerlijk eten voordat we aan de wedstrijd konden beginnen. Na het ophalen van herinneringen (fijne en minder fijne) aan ons handbalverleden, het wegwerken van een overheerlijke pokebowl, veel gelach en het knuffelen van de kippen reden we in stoet naar de sporthal in Rijpwetering.

Door de afwezigheid van een aantal basisspelers hadden we versterking van een aantal toppers. Het leek erop dat we te weinig spelers zouden hebben, maar uiteindelijk zaten we toch met 5 wissels op de bank, mede door een heel overtuigende tante. Ook Elke Scheffers had de verre reis gemaakt, speciaal om ons te komen coachen, maar niet voordat ze eerst de MB naar hun eerste overwinning in het seizoen had gejuicht (lekker bezig, dames!). Wat meteen opviel was de kou in de hal, het was buiten een graad of 10, binnen voelde het aan als -10. Goed warmlopen dus. We begonnen veel te vroeg aan de warming-up, mede door het enthousiasme van de tegenstander, en hadden aan het einde zelfs tijd over, waarbij we niet wisten wat we met zoveel tijd aan moesten. Gelukkig floot de scheidsrechter iets eerder voor het begroeten. In afwezigheid van aanvoerder Sharona, mocht Marij de honneurs waarnemen. Dat deed ze goed en onze yell spatte van het veld af. 

Ook ons spel spatte in de eerste minuten van het veld. We begonnen sterk aan de wedstrijd en hielden best goed stand. Wel was het scoren wat lastig voor ons, waar de tegenstander bij ons juist erg makkelijk scoorde. Elke wisselde snel door, om niemand op de bank koud te laten worden en dat hielp best. Het was benauwd in de hal en niemand vond het erg om even op de bank te komen zitten. Met mooie ballen van Renee, Marij en Kelly scoren we een aantal goals. Annet bedacht nog om de grond te dweilen, maar kwam van een koude kermis thuis, letterlijk. Ook de vloer was namelijk erg koud. De ruststand is 12-8.

In de rust geeft Elke aan dat het eigenlijk best goed gaat en dat we lekker aan het spelen zijn. Iedereen pakt even zijn rust en we beginnen met volle moed aan de tweede helft. In de tweede helft staat de dekking beter, ook Lianne draait lekker in het doel. We scoren iets makkelijker en schutters Renee en Jacky vinden makkelijker het doel. Nog even maken we kans op de gelijkmaker, maar dan scoort Roac weer 2 makkelijke goals en is de wedstrijd gespeeld. Uitslag is 22-17, waar we dus in de tweede helft met maar één doelpunt verliezen. 

Met gepaste trots komen we van het veld. De afgelopen wedstrijden swingde het spel van ons nog niet, vandaag hebben we (vooral aan elkaar) laten zien dat we het nog kunnen en hoe leuk het spelletje nog is met elkaar. Geen punten, maar wat meer waard is, is het teamgevoel van vandaag. Waar een pokebowl al dan niet goed voor kan zijn. 

Annet